நாற்பது வருடங்களுக்கு முன்பு (வேறு யாருக்கும் இல்லையென்றாலும், எனக்கு இந்த எண் சற்று ஈர்ப்புடையது) அது ஒரு அற்புதமான நட்சத்திர இரவு
மேற்கே செல்லும் ரயில் காலியாக இருந்தது; இடைவழிகள் இல்லை
ஆக ஒரு பக்கத்தில் இருந்து மற்றொன்றிற்காய் விரைந்து ஓடி ஏறத்தாழ தாங்கவொண்ணா விதம் பிரகாசமான
வழக்காறற்ற காட்சியை காண முடிகிறது
விண்ணில் துளைக்கப்பட்ட ஓட்டைகள் என்னை தமது
லத்தீன் பெயர்களால் ஒரு பாதியும்
எத்தனை தொலைவில் இருந்தாலும் தமது ஒளியை அவை நெடுங்காலம் முன்பே (ஒரு சிலவற்றுக்காவது)
துறந்து விட்டிருப்பதாய் பாடபுத்தகங்களில் படித்திருப்பதால் மறுபாதியும் அவை கிளர்ச்சியுற வைத்தன
இதை இப்போது நினைக்கையில் குறித்திடுகிறேன்
அப்போது, நாற்பது வருடங்களுக்கு முன், ஒரு சிலவற்றையாவது
துறந்த ஒளி நான் பார்க்கும்படி
நேரத்துக்கு வரப்போவதில்லை, அவ்வாறு இங்கே
ஒருவழியாய் வரும் போது பக்கத்திற்கு பக்கம்
ஒரு அர்த்தஜாம ரயிலில் ஓடி அதை ரசித்து, வீணாய் பூஜ்யங்களை கூட்டி சேர்ப்பதற்கு
யாரும் உயிரோடில்லை என்பதை அறியும்
No comments :
Post a Comment