இருளுக்குள் சகஹிருதயர்கள்

ஒரு அந்நிய நகரத்தில்

ஒரு சின்ன அறைக்குள்

திரைகள் மூடியிருக்க

செவ்விசை கேட்டபடி பசித்திருந்தது நினைவுள்ளது

இளம் வயது, மிகவும் இளமையென்பதால்

உள்ளே துளைத்த கத்தியை போல்

அது வலித்தது

ஏனெனில் முடியும் வரை மறைந்து இருப்பதை விட

வேறுவழி இருக்கவில்லை ---

தன்னிரக்கத்தில் அல்ல ஆனால் குறைவான வாய்ப்புகள் தந்த அவநம்பிக்கையினால்:

தொடர்புறுத்த முயன்று கொண்டிருந்தேன்.

என்னிடம் பேசியவர்கள் பழைய இசையமைப்பாளர்கள் –

மொசார்டு, பாக், பீத்தோவன்,பிராம்ஸ்;

அவர்கள் உயிரோடு இல்லை.

கடைசியில், பட்டினியால் வாடி தோற்று செல்ல வேண்டி இருந்தது

குறைந்த சம்பள,

சலிப்பான வேலைகளுக்காய்

மேசைகளுக்கு பின்னால் உள்ள விநோத மனிதர்களால்

கண்களற்ற மனிதர்களால் முகமற்ற மனிதர்களால்

என் நேரத்தை பிடுங்கி

நொறுக்கி

அதில் மூத்திரம் பெய்யும்

மனிதர்களால்

நேர்முகத் தேர்வு செய்யப்பட.

இப்போது வேலை செய்கிறேன் பத்திரிகை ஆசிரியர்களுக்கு வாசகர்களுக்கு

விமர்சகர்களுக்கு

இருந்தும், கூட சேர்ந்து தண்ணியடிப்பேன்

மொசார்ட், பாக், பிராம்ஸ் மற்றும்

பீத்தோவனுடன்

சில தோஸ்துகள்

சில மனிதர்கள்

சில வேளைகளில் தனிமையில் நாம் தொடர்ந்து இயங்க தேவையெல்லாம்

நம்மை சூழும்

சுவர்களை தடதடக்க வைக்கும்

இறந்து போனவர்கள்